Utrzymanie zdrowych i wolnych od chorób królików to trudne zadanie. Dogłębna wiedza na temat rozwoju królików pomoże Ci utrzymać je w doskonałej kondycji i zapewni im długie i zdrowe życie.
Rasy odpowiednie dla większości środowisk
Wybór właściwej rasy jest kluczowym elementem każdego planu zarządzania stadem owiec. Istnieje wiele ras dostosowanych do różnych środowisk i klimatów. Wśród wielu możliwości są Texel i East Friesian.
Niektóre rasy są przystosowane do klimatów suchych, takich jak Rambouillet i Dorper. Istnieją również rasy przystosowane do klimatu umiarkowanego, takie jak Merynos. Wybór odpowiedniej rasy jest ważny z wielu powodów. Ważne jest, aby wybrać rasę, która może dać przyzwoite plony wełny, jak również produkować mięso. Właściwa rasa pozwala również na dywersyfikację działalności i zapewnienie dodatkowych dochodów.
Niektóre rasy są po prostu lepiej przystosowane do konkretnego środowiska. Na przykład, Texel ma zapotrzebowanie na produkcję, które przyćmiłoby każdą inną rasę. Z drugiej strony, Dorper jest rasą, która wykazuje imponujący wzrost, cechy tuszy i strzyżenie nie jest problemem. Dorper jest również rasą, która ma stosunkowo niski roczny wskaźnik strzyżenia, co czyni ją jedną z lepszych owiec do posiadania w gospodarstwie.
Najciekawsze rasy to te, które są dostosowane do lokalnego środowiska. Niektóre rasy nadają się do klimatu jałowego, podczas gdy inne do klimatu umiarkowanego. W tym przypadku najlepsza rasa dla Ciebie zależy od tego, gdzie mieszkasz i co zamierzasz robić ze swoimi owcami.
Starym sposobem wyboru rasy pasującej do twojego gospodarstwa jest upewnienie się, że wiesz czego szukasz. Wybór odpowiedniej rasy może być trudnym zadaniem, ale wybór odpowiedniej rasy dla Twojego gospodarstwa jest pierwszym krokiem w kierunku udanej hodowli. Wybór właściwej rasy zapewni Ci najlepszą wydajność Twoich owiec.
Aktywność enzymatyczna
Zbadano różne aspekty aktywności enzymatycznej w rozwoju królika. Głównym celem tego badania była ocena aktywności enzymów podczas rozwoju embrionalnego w plazmie nasiennej królików. W tym badaniu trzy enzymy (syntaza cytruliny, peroksydaza glutationu i reduktaza glutationu) były badane w trzech etapach rozwoju embrionalnego. Dodatkowo zbadano ekspresję mRNA tych enzymów.
Wyniki wykazały, że na aktywność enzymów wpływał głównie rodzaj użytego oleju. Aktywność enzymatycznego układu antyoksydacyjnego była wyższa u królików karmionych nieutlenioną oliwą z oliwek. Może to wynikać z różnicy w stabilności oksydacyjnej dwóch rodzajów użytych olejów. Na status oksydacyjny wpływ miały również nadtlenki lipidów obecne w olejach. Aktywności enzymów analizowano po 15 minutach inkubacji z różnymi stężeniami SM.
Aktywność enzymu CYP2C9 była podobna do wzorców aktywności podczas embriogenezy u R. prolixus. Jednakże aktywność ta była niższa pod koniec rozwoju. Aktywność tego enzymu stwierdzono również w tkankach królików. Niemniej jednak, możliwe jest, że aktywność enzymu jest zmniejszona podczas ciąży.
Proteinaza katepsyna B odgrywa ważną rolę w utylizacji żółtka u zwierząt jajorodnych. Jej ekspresja była wysoka w pierwszym dniu rozwoju, ale zmniejszała się odpowiednio do 5 i 13 dnia. Podczas rozwoju embrionalnego aktywność katepsyny B była kontrolowana w sposób uporządkowany.
Aktywność enzymu fosfatazy kwaśnej była stabilna podczas pierwszych pięciu dni rozwoju. Jednak stopniowo wzrastała w ciągu pierwszych trzech dni. Aktywność osiągnęła szczyt w piątym dniu. Transkrypty fosfatazy kwaśnej były niższe podczas pierwszych trzech dni. Enzymy te były jednak aktywne podczas rozwoju jaja.
Nieprawidłowości gruczołów sutkowych
Pomimo faktu, że gruczoły sutkowe u królików nie są takie same jak u ludzi, są one wykorzystywane jako system modelowy do badania rozwoju gruczołów sutkowych i nowotworów. Stanowią one alternatywny model do badań nad rakiem piersi, zwłaszcza w porównaniu z modelem mysich gruczołów sutkowych. Ponadto pozwalają na dłuższe monitorowanie, oprócz jednoczesnego wewnątrzprzewodowego dostarczania leków różnych odczynników.
Istnieje wiele badań nad rozwojem sutka u królików. Nabłonek sutka u królików jest bardziej podobny do piersi ludzkiej niż do gruczołu sutkowego myszy. W związku z tym, sutka królików może być lepszym modelem dla rozwoju terapii wewnątrzprzewodowej.
Gruczoły sutkowe królików zawierają cztery niezależne systemy kanałowe. Każdy z tych systemów kanałowych jest połączony ze strzykiem i zbiega się na jednym końcu. Pozwala to na obrazowanie poszczególnych otworów kanałowych.
Opisano szereg nowotworów w gruczołach sutkowych królików. Większość z nich to raki. Jednakże w niektórych przypadkach opisano nienowotworowe komórki myoepitelialne.
Niektórzy badacze zaproponowali, że różnice we właściwościach MaS/PCs mogą wpływać na proces nowotworzenia. Chociaż dokładne mechanizmy pozostają niejasne, sugerują, że długo żyjące, samoodnawiające się MaS/PCs są potencjalnymi komórkami pochodzenia dla nowotworów sutka. W niektórych przypadkach obecne są również limfocyty zrębowe.
Gruczoł sutkowy u królików ma również fascynujący cykl rozwoju postnatalnego. Podczas ciąży gruczoły powiększają się. Jednak wzrost ten zmniejsza się po zakończeniu laktacji. Gruczoł mlekowy przechodzi wtedy przez okres suchy, podczas którego gromadzi się mleko. Okres suchy zwiększa ryzyko wystąpienia infekcji wewnątrzmacicznych. Po tym czasie gruczoł sutkowy zaczyna ulegać inwolucji synchronicznej. Proces ten inicjowany jest przez usunięcie młodych w 14 dniu laktacji.
Guzy sutka są częste u starszych, nie wykastrowanych samic królików. Niektóre z nich mogą wytwarzać wydzielinę o zabarwieniu krwi. Gruczoł sutkowy może być również twardy, czerwony i obrzęknięty.
Leczenie roztoczy w uszach i zaburzeń trawienia
Podczas rozwoju królika może wystąpić kilka zaburzeń trawienia. Niektóre z tych zaburzeń są bakteryjne, a inne nie. Schorzenia te mogą powodować znaczny ból i łatwo się rozprzestrzeniają.
Bakteryjne zapalenie jelit jest zwykle leczone antybiotykami o szerokim spektrum działania. Antybiotyki te mogą być podawane parenteralnie lub w połączeniu z miejscowo stosowanymi akarycydami. Skóra może być również leczona lekami przeciwzapalnymi, które mogą być pomocne w przypadkach, gdy zakażenie jest wtórne do zakażenia bakteryjnego.
Szkielet królika jest bardzo lekki. Łatwo ulega złamaniom, zwłaszcza w sytuacjach traumatycznych. Dodatkowo tylna część królika często pokryta jest śladami biegunki. Ważne jest, aby zdiagnozować i leczyć infekcję, zanim stanie się ona poważna.
Roztocza uszne są najczęstszymi roztoczami występującymi u królików. Mogą one powodować silne swędzenie i ból. Niektóre króliki mogą również rozwijać łysienie, stan, który powoduje utratę włosów. Skóra może stać się łuszcząca się, skorupiasta i zmieniona zapalnie.
Roztocza uszne są również częstą przyczyną zapalenia skóry u królików. Niektóre z tych roztoczy, takie jak cheyletid i mange, mogą powodować łysienie. Wytwarzają one również skorupiaste i wilgotne zapalenie skóry.
Roztocza te mogą być łatwo przenoszone na inne zwierzęta poprzez bezpośredni kontakt. Transmisja jest bardziej prawdopodobna w zagrodach dzikich królików, sklepach zoologicznych i hodowlach. Roztocza mogą być również przenoszone na ludzi poprzez kontakt z zakażonymi zwierzętami.
Leczenie roztoczy usznych i zaburzeń trawiennych w rozwoju królika obejmuje usunięcie królika z jego środowiska, leczenie infekcji i zapewnienie terapii wspomagającej. Zaleca się również stosowanie płynów uzupełniających, witamin oraz karmienie na siłę.
Leczenie roztoczy w uszach obejmuje podawanie miejscowych i doustnych leków przeciwpasożytniczych. W przypadku ciężkich infestacji można zastosować kombinację iwermektyny i miejscowych akarycydów.
Postęp genetyczny poprzez selekcję stosowaną
Selekcja stosowana jest jednym z głównych mechanizmów leżących u podstaw postępu genetycznego w rozwoju królików. Występuje ona w przypadku adaptacji do zmian zachodzących w środowisku. Proces ten trwa przez wiele pokoleń. Efektem jest wzrost liczby cech, które wspierają udane przetrwanie i reprodukcję.
Na świecie istnieje wiele ras królików, które wykazują wyraźne zróżnicowanie genetyczne. Cechy te są użytecznymi modelami dla innych procesów fizjologicznych i rozwojowych. Mogą również uzupełniać badania na gryzoniach.
Jedną z najważniejszych cech zewnętrznych królików jest kolor sierści. Kolor sierści jest od wielu lat selekcjonowany w populacjach rasowych. Struktura sierści ma również wpływ na geny, które wpływają na pigmentację. Powstałe fenotypy mają wpływ na wzrost włosów i związane z tym defekty.
U królików opisano szereg loci koloru okrywy włosowej. Większość z tych morfemów pojawiła się w ciągu ostatnich kilku stuleci. Jednakże wiele loci pozostaje do scharakteryzowania na poziomie molekularnym. Molekularna charakterystyka loci koloru sierści może pomóc nam zrozumieć procesy leżące u podstaw biologii pigmentacji.
Oprócz koloru sierści zidentyfikowano wiele innych różnic fenotypowych. Na przykład króliki mają różne wzorce lokomocji. Mają też różne kształty uszu i twarzy. Inne różnice fenotypowe związane są z wielkością ciała i rodzajem futra.
Molekularna charakterystyka loci koloru sierści może pomóc nam zrozumieć proces, w którym króliki nabywają pigmentację. Na przykład, gen MLPH jest zaangażowany w morfologię koloru sierści u myszy i królików. Gen ten jest również zaangażowany w fenotyp zespołu Griscelli typu 3. U królików mutacje genu prowadzą do hipopigmentacji skóry i jasnych, srebrzystoszarych włosów.