Niezależnie od tego, czy jesteś potencjalnym kupcem, czy przyszłym hodowcą, musisz być świadomy genetyki królików i tego, co trzeba zrobić, aby wyhodować króliki, które są genetycznie dopasowane do Twojej rasy. Ten artykuł pomoże Ci określić, jakich cech powinieneś szukać w potencjalnym króliku i co trzeba zrobić, aby utrzymać królika w zdrowiu i szczęściu.
Kolor sierści
Kilka genów współpracuje ze sobą, aby określić kolor sierści królika. Każdy gen ma określoną rolę do odegrania. Niektóre geny kodują jeden kolor, podczas gdy inne są odpowiedzialne za kombinację kolorów. Na przykład gen agouti koduje wielobarwną sierść.
Inne geny działają w celu zabarwienia sierści, podczas gdy inne działają, aby zapobiec jej zabarwieniu. Niektóre geny wpływają również na sposób, w jaki włosy są barwione. Inne geny wpływają na teksturę włosów i skóry.
Istnieje pięć podstawowych loci genowych, które kontrolują kolor sierści królika. Na każdy z tych genów wpływają geny modyfikujące, geny modyfikujące plus-minus oraz czynniki rufowe. Te pięć loci genowych determinuje dwa z podstawowych kolorów umaszczenia królika.
Gen agouti wpływa na brzuch, nogi i stopy. Koduje on również srebrne włosy i wewnętrzne strony uszu. Jest on również odpowiedzialny za wielobarwną sierść królika agouti.
Gen plamistości, znany również jako proto-onkogen KIT, odpowiada również za najważniejszą cechę umaszczenia królika. Jest to idealny wzór złamany, który może być dowolny, w tym plamki, wzór kocowy, czy wzór gałązkowy.
Istnieją również dwa geny odpowiedzialne za najważniejszą cechę koloru umaszczenia królików: allel himalajski, znany również jako allel kalifornijski. Allel himalajski koduje kolor, który staje się bardziej intensywny w zimie. Jest on również wrażliwy na temperaturę.
Kolejnym genem, który koduje najważniejszą cechę koloru umaszczenia królika jest gen Sable. Koduje on kolor, który jest ciemniejszy na czubkach i jaśniejszy na bokach.
Istnieje również kilka innych genów, które współpracują z genem B w celu określenia koloru sierści. Ważne są również geny serii e, które kodują normalne rozszerzenie ciemnego pigmentu w sierści.
Wełna angorska
Wełna angorska jest jednym z najdelikatniejszych włókien zwierzęcych stosowanych w przemyśle włókienniczym. Jej jedwabista faktura i trwałość sprawiają, że jest idealna do wykorzystania w luksusowych materiałach tekstylnych. Jest siedmiokrotnie cieplejsza od wełny owczej. Wełna angorska charakteryzuje się również miękkością, właściwościami antystatycznymi i połyskiem.
Króliki angorskie są hodowane dla swojej wełny. Pierwsze Angory zostały sprowadzone do Stanów Zjednoczonych na początku XX wieku. Obecnie częściej trzymane są jako zwierzęta domowe. Są bardzo spokojne i zrelaksowane. Ich rysy twarzy nadają im wygląd przypominający szczeniaka. Ich rysy twarzy mają sprawić, że będą mniej podatne na przypinanie. Mają również wygląd misia.
Struktura włókien włosowych jest ważna dla jakości wełny. Długość włókien włosowych również wpływa na jakość wełny. Królik angorski porasta włosami w szybkim tempie. Jego futro rośnie co kilka miesięcy, więc futro musi być utrzymane.
Gęstość włókien królika angorskiego waha się od 1,15 do 1,18 g/cm3. Włókno to jest wykorzystywane w odzieży. Jest często bardziej miękkie niż kaszmir. Ma jedwabistą teksturę, jest miękkie w dotyku i ma niską liczbę mikronów.
Tempo wzrostu mieszków włosowych zależy od żywienia królika. Włosy rosną w fazie anagenowej. Tempo wzrostu jest szybkie w początkowych miesiącach życia królika i spowalnia się w późniejszych miesiącach. Podczas fazy anagenu królik szybko rośnie i długość włosów szybko się zwiększa.
Króliki angorskie nie nadają się do hodowli bez okrucieństwa. Ich gęste, puchate futro może powodować choroby oczu i problemy z trawieniem. Wymagają również codziennej pielęgnacji, aby nie matowić. Mogą żyć przez pięć lat lub dłużej.
Komórki brodawek skórnych
Podczas wzrostu włosów, komórki brodawek skórnych odgrywają ważną rolę w regulacji rozwoju i regeneracji mieszków włosowych. Brodawki skórne są obecne u podstawy mieszków włosowych i są bardzo aktywnymi komórkami. Regulują one proces regeneracji poprzez promowanie tworzenia sferoidalnych struktur, które zwiększają indukcyjność włosów. Rozwój mieszka włosowego jest ściśle regulowany przez interakcję epidermalno-mezenchymalną komórek mieszków włosowych.
Mieszek włosowy składa się z przedziałów skórnych, takich jak naskórek, mezenchyma skóry właściwej, brodawka skórna i komórki macierzyste mieszka włosowego. Tworzenie i wzrost mieszka włosowego jest kontrolowane przez wiele czynników, w tym przez szlak sygnałowy Wnt. Hamowanie szlaku Wnt/b-kateniny za pomocą preparatu XAV939 sprzyja wydłużeniu łodygi włosa. Mieszek włosowy można podzielić na fazę anagenu, katagenu i telogenu. W cykl mieszków włosowych zaangażowanych jest co najmniej dwadzieścia różnych komórek.
U królików Rex mieszki włosowe są krótkie i gęste. Cechy te ułatwiają odróżnienie pierwotnych i wtórnych mieszków włosowych. Mieszki włosowe regenerują się cyklicznie w okresie dorosłości. Jednak mieszek włosowy szybko się starzeje, co zmniejsza jego indukcyjność i zdolność do odrastania włosów. Podjęto kilka prób wywołania indukcyjności włosów w hDPCs.
Aby zbadać rolę ocu-miR-205 w regulacji gęstości włosów u królików Rex, analizowaliśmy ekspresję ocu-miR-205-5p w hDPCs wyizolowanych od królików Rex z różną gęstością włosów. W DPCs od królików Rex z wysoką gęstością włosów, ekspresja ocu-miR-205 była niska, podczas gdy w DPCs od królików Rex z niską gęstością włosów, ocu-miR-205 była wysoko wyrażona.
DPCs były hodowane w DMEM z 1% penicyliną-streptomycyną i 10% płodową surowicą bydlęcą. Całkowity RNA był zbierany po 12 dniach. Oprócz ekspresji mRNA, do DPCs transfekowano siRNA przez 48 h. Ekspresja ocu-miR-205-5p była znacząco zmniejszona po wyciszeniu.
Ksenobiotyki
Ksenobiotyki odgrywają kluczową rolę w genetyce królików. Są one odpowiedzialne za produkcję wielu istotnych dla biotechnologii cząsteczek, a także są wykorzystywane w badaniach do zgłębiania podstawowych zagadnień biologicznych.
Rodzina hemeprotein supergenowych cytochromu P450 (CYP) to zestaw enzymów w wątrobie, które katalizują przemiany metaboliczne ksenobiotyków, leków na receptę i czynników rakotwórczych. Gen CYP2B10 ulega ekspresji tylko w wątrobach kobiet typu dzikiego. Gen ten jest indukowany przez fenobarbital, ale nie jest aktywowany przez induktor CYP1A, 3MC. Badanie to ustanawia molekularną podstawę krzyżowej regulacji sieci regulacyjnej CYP, która zwiększa złożoność odpowiedzi. Przedstawia również nowy sposób myślenia o interakcjach lek-lek.
Receptor AH jest receptorem, który wiąże się ze strukturalnie podobnymi wielopierścieniowymi węglowodorami aromatycznymi. Jego wiązanie aktywuje kognatyczny element odpowiedzi na ksenobiotyki w genach CYP1A i CYP1B1. W komórkach hodowlanych receptor ten jest aktywowany przez różne steroidy i induktory cytochromu P 450. Receptor ten występuje również w płucach, nerkach i jelicie cienkim dorosłych ludzi.
Gen wysokiej ruchliwości AT-hook 2 jest częścią enharmonogramu. Promotor tego genu zlokalizowany jest w cyklu włosowym. Gen ten koduje czynnik architektoniczny, który odgrywa rolę regulacyjną podczas rozwoju zarodka.
Do produkcji futra wybiera się kilka komercyjnych populacji królików. Ponadto istnieje duża różnorodność ras i szczepów, w tym królików domowych, komercyjnych i karłowatych. Każda rasa ma inne cechy, a ich zróżnicowanie genetyczne uzyskuje się poprzez procesy selektywnej hodowli. Niektóre z ras są również wykorzystywane w badaniach biotechnologicznych.
Jednym z głównych fenotypów występujących u królików jest kolor sierści. U różnych ras występują różne wzorce umaszczenia. Czynniki genetyczne wpływające na kolor sierści mają wpływ na cechy pigmentacji, wzrost włosów i związane z tym wady.
Genetyka ewolucyjna
Wykorzystując historyczne odniesienie genomu, międzynarodowy zespół kierowany przez naukowców z Uniwersytetu w Cambridge, Wielka Brytania, badał genetyczne podstawy zmian ewolucyjnych u królików. Ich badania zostały opublikowane w Science i pozwoliły zidentyfikować mutacje genetyczne, które ewoluowały niezależnie w Europie i Australii od czasu pandemii myksomatozy w latach 50-tych.
Te różnice genetyczne mogą być związane z różnicami szczepowymi u królików, ale mogą też wynikać z subtelnych różnic środowiskowych między subpopulacjami. Autorzy sugerują, że jednorodność genetyczna może być przydatna w niektórych cechach produkcyjnych, ale plastyczność w cechach fenologicznych może być bardziej istotna dla adaptacji do zmian klimatu.
Zidentyfikowali również setki genów, które ulegały różnej ekspresji pomiędzy dzikimi i domowymi królikami. Zmiany te prawdopodobnie przyczyniły się do ewolucji oswojenia podczas udomowienia.
Badanie było wspierane przez grant z Uniwersytetu w Cambridge. Naukowcy zebrali próbki z jedenastu muzeów historii naturalnej w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Zebrali również próbki z sześciu subpopulacji dzikich królików w Australii, w tym próbki z doliny rzeki Gunghlin w południowo-wschodniej Nowej Południowej Walii.
Badacze stwierdzili, że królik europejski jest bardzo zróżnicowanym zwierzęciem, które wykazuje szereg wyraźnych różnic fizjologicznych i behawioralnych. Dzięki temu jest dobrym modelem zwierzęcym dla wielu pytań biologicznych.
Kilka komercyjnych populacji królików zostało wyhodowanych w celu utrwalenia cech zewnętrznych, w tym produkcji futra. Zostały one również wybrane do produkcji mięsa.
Badania doprowadziły również do postępu w fizjologii mięśni, fizjologii oczu i fizjologii neuronalnej. Przyczyniły się również do poprawy układu odpornościowego królików i pozwoliły naukowcom na zbadanie podstawowych kwestii biologicznych.